Yükleniyor...

Şimdi bi filmin sonuyla muhattapsak
Içimden ıraksan elimi bıraksan
Ne fark eder ki zaten her manzara aynı
Uçmak aynı inan düşmek bile aynı
Zaman senden yana seyirde
Geriye bakmak için geç artık bu şehirde
Görüyorum bu defa bilmediğim şekilde
Ölmekte sinemde topraksızın, bitti şiirler
Ömrün hırsızları koynumuzda büyüdü
Bugün yarına hasret bir hayatta lanetledik dünü
Sabret dedikçe dudaklarım biraz daha çürür
O saray sandığın kalplerin hepsi benim sürgünüm
Ne desem göğsümü ısrarla bastırır kabahat
Bilmiyorum belki çıkmam bile bir sabaha
Şimdi lazım bana sınırsız bir istirahat
Fakat tutmuyor dikişlerim sabret biraz daha
Tut ki ben kendime ızdırabı zor göreyim
Tut ki bir rüyada medet buldum uyut beni
Tut ki dilim susmuyor pusuyor cümlelerim
Bi anlam için tükendi tüm benliğim toparla beni
Bi mutlu son istemem
Yeter ki son olsun
Zahmetin surete büründükçe ben oldu
Ben ona baktığımda daha büyük yok oldum
Şarkılar susunca kusuru ben oldum
Ruhum ziyan ismin bir an dilimden düşecekse
Dünyada bitmiş zamanım
Bak bu lanetlere gark oluyor sabahım
Bir ağaca benziyorum dallarım da yok artık
Neden manidar bu kadar şimdi merhabalar
Neyin kastına düştüğümde yakar hatıralar
Seril karşıma bir zanlının sıfatıyla
Gün gelir cinayetler eşitlenir büyük sevdalara

Sakın arkamdan bakma
Sırtımda gururumu taşırım inatla
İnsan her şeyinden arınmak ister
Bu kadar kanla
Bir gururum kalır ellerinde
Onu da ben bırakmam
Öyle sahte suratlar tanırım ki
Benden de beter
Gönlüm el kaldırır ulan
Bi çocuk sanki küstü yine
Bunca şey üst üste geldi diye mi
Bindin en tepeme
Kirlenen yine ben s
Ayfalar boyunca aklı lekeler

Çöktü geceye benzeyen bi karanlık
Göz altlarımda kanıtla dilimde bir insanlık ayıbı
Kimim var bizim kadar büyük bi kayıbım
Benim düşen suratlarımın hepsi
Kollarımla sarılı
Hakim olmadığım şu hayatımın devrimi
Artık yürekler içerde çok derinlerde yapılır
İnsan işte 3 kuruş kadar da satılır
Elbet ismini satmam bir ahın akıllarda kazınır

Safi ruhlar uçup diyarımdan
Gitti bu şehrin ortasında bir lekeyim şimdi bittim
Susuyordum evvelde gönlü kim diriltti
Payıma düşen yağmurun altında büyüttüm bu fikri
Üzülür mü dersin ki sol yanımdan ifrit
Ne kalem der bi veda şekli görünmeden gittin
Bakma zaten bana durduğumuz bitti
Mutluluk mesafesi bizlerde ya kaştır ya kirpik