Yükleniyor...

Emprizizm, bilginin kaynağının duyu deneyimi olduğunu savunan felsefi bir yaklaşımdır. Empiristlere göre, insan zihni doğuştan boş bir levhadır ve tüm bilgilerimiz, duyularımız yoluyla edindiğimiz deneyimlerden gelir.

Emprizizmin kökenleri, Antik Yunan filozofu Protagoras'a kadar uzanır. Protagoras, "İnsan her şeyin ölçüsüdür" sözleriyle, bilginin kaynağının duyu deneyimi olduğunu ileri süren ilk filozoflardan biri olarak kabul edilir.

Emprizizm, 17. yüzyılda İngiltere'de John Locke, George Berkeley ve David Hume gibi filozoflar tarafından geliştirilmiştir. Locke, "İnsan Zihninin Tabula Rasa'sı" adlı eserinde, insan zihninin doğuştan boş bir levha olduğunu ve tüm bilgilerimizin deneyimlerden geldiğini savunmuştur. Berkeley, "Tanrı'nın Varlığı Üzerine Bir Diyalog" adlı eserinde, duyu deneyimlerimizin dışında hiçbir şeyin var olmadığını ve bilgimizin duyu deneyimlerimizden kaynaklandığını savunmuştur. Hume ise, "İnsan Anlayışı Üzerine Bir İnceleme" adlı eserinde, nedensellik ve öznellik gibi kavramların deneyimlere dayalı olarak oluştuğunu savunmuştur.

Emprizizm, modern bilimin gelişmesinde önemli bir rol oynamıştır. Bilimsel yöntem, deney ve gözleme dayanır. Empiristlerin bilginin kaynağının duyu deneyimi olduğunu savunması, bilimsel yöntemin temelini oluşturmuştur.

Emprizizmin temel ilkeleri şunlardır:

• Bilginin kaynağı duyu deneyimidir.
• İnsan zihni doğuştan boş bir levhadır.
• Tüm bilgilerimiz, deneyimlerden kaynaklanır.

Emprizizm, felsefenin birçok alanında önemli tartışmalara yol açmıştır. Örneğin, bilginin kaynağının duyu deneyimi olduğu iddiası, a priori bilginin varlığını sorgulamıştır. Ayrıca, insan zihninin doğuştan boş bir levha olduğu iddiası, aklın ve sezginin rolünü tartışmıştır.

Emprizizm, günümüzde de felsefi tartışmaların önemli bir konusu olmaya devam etmektedir.