Yükleniyor...

J. Robert Oppenheimer 22 Nisan 1904'te zengin bir New York Yahudi ailesinde doğdu ve Yukarı Batı Yakası'nda orta derecede lüks bir dünyada büyüdü. Sanat, edebiyat, felsefe ve klasiklere karşı ömür boyu sürecek bir sevgi kazandığı New York Etik Kültür Okulu'na katıldı. Ama ilk aşkı her zaman bilim olacaktı.

Harvard Üniversitesi'nden mezun olduktan sonra Oppenheimer Avrupa'ya taşındı. Son kuantum fiziği devriminin merkezi olan dünyaca ünlü Göttingen Üniversitesi'nde teorik fizik okudu. Oppenheimer, Avrupa laboratuvarının önde gelenleri arasında yerini aldı ve teorik fizik için kendi dünya standartlarında merkezini yaratmaya kararlı bir şekilde Amerika Birleşik Devletleri'ne döndü.

1929'da Oppenheimer, Berkeley'deki California Üniversitesi'nde öğretmenlik pozisyonu aldı ve kısa süre sonra okulun en popüler profesörlerinden biri oldu. Bir fizikçi olarak hiçbir zaman uluslararası üne kavuşamasa da, bölümünün itibarını yükseltmeyi başardı. Berkeley'den ayrıldığında, dünyanın en iyi teorik fizik bölümlerinden biri olarak kabul edildi.

Oppenheimer, California'dayken siyaseti ilk kez fark etmeye başladı. Her zaman yalıtılmış bir yaşam sürmüştü, ancak Büyük Buhran'ın ortaya çıkışı ve Avrupa'da faşizmin yükselişi onu dünya olaylarını dikkate almaya zorladı. Kısa süre sonra Berkeley'in radikal çevresini tanıdı, radikal örgütlere katıldı ve birçok bilinen komünistle arkadaş oldu. Bununla birlikte, radikalizmin geçici bir aşamadan başka bir şey olmadığı ortaya çıktı - 1941'de Oppenheimer dikkatini daha önemli konulara çevirmeye hazırdı: II. Dünya Savaşı ve nükleer fisyon.

Son zamanlarda nükleer fisyonun keşfi -bir uranyum çekirdeğinin parçalanması- bilim adamlarının her atomun çekirdeğinde depolanmış çok büyük potansiyel enerji olduğunu fark etmelerini sağladı. Bu enerji kontrol edilebilir ve serbest bırakılabilirse, insan çok güçlü bir bomba yaratabilir.

Birleşik Devletler böyle bir bombayı geliştirmek ve bunu Almanlardan önce yapmak için bir çarpışma programı başlattı. Kod adı Manhattan Projesi olan çok gizli program, ülkedeki en iyi fizikçileri cezbetti. Projenin çekirdeği, hiçbir yerin ortasında, New Mexico'da bulunan Los Alamos laboratuvarıydı. Oppenheimer tarafından yönetilen bu laboratuvar, fizikteki en iyi beyinleri bir araya getirdi. Birlikte yaşadılar ve atom bombasını tek bir amaç için takip ederek üç yıl boyunca tamamen izole bir şekilde birlikte çalıştılar.

1945'te fizikçiler başarılarının ilk kanıtına tanık oldular: Trinity'de dünyanın ilk nükleer patlaması. Başlangıçta cihazlarının işe yaradığına çok sevindiler - ama aynı zamanda bombanın serbest bıraktığı muazzam güç karşısında dehşete kapıldılar ve biraz korktular. Sadece bir ay sonra, Amerika Birleşik Devletleri bombayı ilk kez kullandı ve bir bombayı Japon şehri Hiroşima'ya ve bir diğerini Nagazaki şehrine attı. Bombalar yüz binlerce insanı öldürdü ve Japonları şoke ederek neredeyse anında teslim oldu.

Ülkenin çoğunluğu gibi, Oppenheimer nükleer silahların ulusal savunma için çok önemli olduğuna ve olmaya devam edeceğine inanıyordu. Ancak, nükleer silahların doğuşunun dünyanın geleceği için ne anlama geldiği konusunda giderek daha fazla endişe duymaya başladı. Oppenheimer, yeni gücün kontrolüne yardım etme sorumluluğunu hissetti. Bilimin halka açık yüzü ve nükleer silahların uluslararası kontrolünün sesli savunucusu olarak hizmet veren bir dizi hükümet komitesine katıldı. Ancak popülaritesi kısa sürdü.

On yılın sonunda, Sovyetler Birliği ilk nükleer cihazını patlattı. Buna karşılık, Birleşik Devletler daha da güçlü bir bomba olan hidrojen bombasını geliştirmek için bir çarpışma programı başlattı. Oppenheimer bu karara ahlaki gerekçelerle karşı çıktı, ancak sonunda reddedildi. Ve bu muhalefetten sonra Oppenheimer, Washington'da sesini kaybettiğini fark etti.

Kısmen hidrojen bombasına karşı çıkışına misilleme olarak ve kısmen de komünist bağlarıyla ilgili devam eden şüpheler nedeniyle Oppenheimer hükümet tarafından yargılandı. Güvenlik iznini alıp alamayacağına bir dizi duruşma karar verecek. Duruşma kurulu sonunda Oppenheimer'ın casus olmadığına karar verdi. Yine de, atom bombasının babası için kamuoyunda aşağılanma anlamına gelen bir hareketle, onun güvenlik izninin kaldırılması yönünde oy kullandılar.

Daha sonraki yıllarda, Oppenheimer'ın imajı düzeldi – hükümet McCarthycilik paranoyasını aştıkça, Oppenheimer'ı tekrar gruba dahil etmek için adımlar attılar. Ancak Oppenheimer'ın itibarı hiçbir zaman tam anlamıyla toparlanamadı ve öfkeli bilim camiası onun yetersiz hizmetten düştüğünü asla unutmadı. Oppenheimer 18 Şubat 1967'de öldü, ancak mirası yaşıyor. Seçtiği disiplin olan teorik fiziğe kalıcı katkıları olmamasına rağmen, hala yirminci yüzyılın en büyük bilimsel figürlerinden biri olarak kabul edilmektedir.