Yükleniyor...

6 Mayıs 1856'da Sigismund Schlomo Freud, Moravya'nın küçük Freiberg kasabasında doğdu. Ailesi Jakob ve Amalie Freud'du. Sonraki altı yıl içinde Amalie altı çocuk daha doğurdu. Sigmund her zaman favori çocuktu. Jakob'un tekstil işi başarısız oldu ve 1860'ta aile Viyana'ya taşındı ve yolda neredeyse bir yılını Leipzig'de geçirdi. Viyana'da Freud çalışkan ve ciddi bir çocuktu. Önce annesi, ardından babası tarafından evde eğitim gördü ve daha sonra sınıfının zirvesinde olduğu Sperl Gymnasium'a katıldı.

1873'te Freud, on yedi yaşında Sperl Gymnasium'dan mezun oldu ve Viyana Üniversitesi'nde tıp eğitimine başladı. Kısmen bilimsel araştırmalarla dikkati dağıldığı için tıp diplomasını alması sekiz yılını aldı. Bu, özellikle akıl hocası Ernst Brücke'nin laboratuvarında beynin anatomisi üzerinde çalışırken tıp çalışmalarının (1877-1881) sonraki yıllarında doğruydu.

1881, Freud için çok önemli bir yıldı: Martha Bernays ile tanıştı ve onunla -başlangıçta gizlice- nişanlandı ve sonunda tıp diplomasını aldı. 1882'de Brücke'nin laboratuvarından ayrıldı ve kısmen Martha ile evlenebilmek için yeterli para kazanma arzusuyla motive olarak Viyana Genel Hastanesinde bir pozisyon aldı. Sonraki beş yıl boyunca, Theodor Meynert'in psikiyatri bölümünde dinlenmeden önce, ameliyat ve dermatolojiden geçerek hastanede departmandan departmana taşındı. 1885-1886 kışında Freud, Salpêtrière'de Jean-Martin Charcot'un yanında okumak için Paris'e gitti. Sonunda 1886 yazında Martha Bernays ile evlendi. Önce resmi bir törenle evlendiler, ancak Avusturya'nın (Almanya'nın aksine) dini olmayan bir evliliği resmi olarak tanımayacağını keşfettiklerinde,

Sonraki on yıl boyunca, 1886-1896 arasında, Freud özel muayenehanesini geliştirmeye devam etti. 1890'ların başında, başka bir Yahudi nörolog olan Josef Breuer ile ilişkisi gelişti. İki adam, hastaları hakkında Studies on Hysteria adlı bir dizi vaka çalışmasının yayınlanmasında işbirliği yapmıştı .Bu, Breuer'in bir ve Freud'un dört vaka çalışmasını içeriyordu. Breuer'in "Anna O." hastası üzerindeki vaka çalışması, ilk psikanalitik vaka çalışması olarak bilinir. İçinde Breuer, Anna O.'nun semptomlarını iyileştirmek için kullandığı "katartik yöntemi" tartışıyor ve onun yardımıyla, semptomlarıyla ilişkili daha önceki bilinçsiz travmaları keşfediyor. Freud yeni yöntem konusunda hevesli olmasına rağmen, histerinin yalnızca cinsel nedenlerine yaptığı vurgu, teorilerini yalnızca üniversitedeki üstleri tarafından değil, Breuer tarafından da sevilmeyen hale getirdi.

1896–1901 yılları arasında meslektaşlarından soyutlandığı bir dönemde Freud, hastalarının hammaddelerinden, Breuer ile yaptığı konuşmalardan ve yeni bir arkadaşı olan Berlin burun ve boğaz doktoru Wilhelm ile yazışmalarından psikanalitik teorinin temellerini geliştirdi. Sinek. 1899'da, Freud'un ilk tamamen ayrıntılı psikanalitik çalışması olan Düşlerin Yorumu yayınlandı. Freud, onun cansız alımından dolayı derin bir hayal kırıklığına uğradı, ancak yazmaya devam etti. Gündelik Hayatın Psikopatolojisi 1901'de ve Cinsellik Teorisi Üzerine Üç Deneme 1905'te yayınlandı.

1900'lerde Freud nihayet 1890'larda profesyonel yaşamını karakterize eden izolasyondan çıktı. Psikanalitik teoriyi tartışmak için evinde haftalık toplantılar yapmaya başladı. Evinde buluşan gruba "Çarşamba Psikoloji Derneği" adı verildi ve sonunda Viyana Psikanaliz Derneği'ne dönüştü. 1904'te Freud, tekniklerini kullanan diğer nörolog ve psikiyatristleri duymaya başlamıştı. Saygın İsviçreli psikiyatrist Eugen Bleuler'in ve Bleuler'in personel üyelerinden Carl G. Jung'un ilgilendiğini duyunca özellikle heyecanlandı. On yılın sonuna doğru, psikanaliz gerçekten uluslararası bir mesele haline geldi: Uluslararası Psikanaliz Derneği, Almanya ve Avusturya'dan (Alfred Adler ve Wilhelm Stekel) destekçilerin yardımıyla kuruldu. İsviçre, Macaristan (Sandor Ferenczi) ve İngiltere (Ernest Jones). Birinci Dünya Savaşı'ndan önceki yıllarda, psikanaliz ilk büyüyen acılarını yaşadı: önce Jung, ardından Adler ve Stekel, Freud'la şiddetli anlaşmazlıkların ardından örgütten ayrıldı. Bu sapmalara yanıt olarak Jones ve Freud, psikanalizi korumak için gizli bir "Komite" oluşturdular. Komite Jones, Ferenczi, Karl Abraham, Otto Rank ve Hanns Sachs'tan oluşuyordu.

Birinci Dünya Savaşı sırasında Freud yazmaya ve ders vermeye devam etti, ancak hasta sayısı azdı ve uluslararası iletişim imkansızdı. Bununla birlikte, savaş sona erdiğinde, Uluslararası Psikanaliz Birliği, toplantılarına savaş öncesine kıyasla psikanalize çok daha elverişli bir atmosferde devam etti. Ne yazık ki, Viyana'da savaş sonrası yıllar son derece zordu: enflasyon yaygındı, malzeme azdı ve hastalar nadirdi. Ancak Freud'un itibarı büyüyordu ve 1919'da Viyana Üniversitesi'nde profesör oldu.

Freud'un 1919'dan 1938'de yaşamının sonuna kadar olan çalışmaları giderek daha spekülatif hale geldi. İlk kez 1913 tarihli Totem ve Tabu'sunda denediği bir yaklaşım olan psikanalizi uygarlık ve toplum sorunlarına uygulamakla ilgilenmeye başladı. 1920'de, insan varoluşunun Eros veya cinsel dürtü arasındaki bir mücadele ve ölüme yönelik bir içgüdü olduğunu öne süren Zevk İlkesinin Ötesinde'yi yayınladı.

1923'te Freud'a ömür boyu puro içme alışkanlığının bir sonucu olarak ağız kanseri teşhisi kondu. Hastalığı onu 1938'deki ölümüne kadar rahatsız edecek, bu arada ona acı veren, konuşmasını ve yemek yemesini zorlaştıran otuz üç ayrı ameliyat talep etti. 1920'ler Freud için karmaşık bir on yıldı. İnkar edilemez derecede başarılıydı, hatta ünlüydü, ancak kendi sağlığı, ailesinde birkaç ölüm ve Komite'nin dağılması, başarısını acı tatlı yaptı.

1930'larda Freud hastaları tedavi etmeye ve yazmaya devam etti. 1930'da en sık okunan kitaplarından biri olan Civilization and Its Discontents'i yayımladı . Ancak Nazizmin Almanya'da yükselişi ve Avusturya'daki yankıları, Viyana'da yaşamı giderek daha dayanılmaz hale getirdi. Freud kalabildiği kadar kaldı, ancak Naziler 1938'de Avusturya'yı işgal edip evini bastığında, ailesinin çoğuyla birlikte İngiltere'ye kaçtı. 23 Eylül 1939'da orada öldü.